W relacjach "Mama i ja" czasami pojawia się napięcie, które wynika z trudnej granicy między miłością a nadmierną troską. Matka pragnie zapewnić dziecku bezpieczeństwo , ale jej troska może przeradzać się w kontrolowanie i ograniczenie wolności dziecka.
Czasem dziecko może czuć się przytłoczone nadmierną opieką , a z drugiej strony -
- ignorować wsparcia matki
Szczególne trudności pojawiają się w okresie młodości , kiedy dziecko szuka własnej tożsamości .
Jak pokonać nadopiekuńczość matki
Nieustanne przystawanie może być ogromnym wyzwaniem dla dorosłego dziecka. Matka, która jest zaangażowana, często trudno rozdzielić swoje życie z jej potomkiem, nawet gdy ten stał się już samodzielny. To może prowadzić do wielu trudności w relacji matki i syna.
Często dziecko, które wychowywało się pod nadopiekuńczym okiem matki, ma trudności z podejmowaniem samodzielnym działaniem. Może unikawać odpowiedzialności, ponieważ przez lata była przyzwyczajona do tego, że matka za nią wszystkimi czynnikami opiekuje się.
Wyznaczenie granic jest rozwiązaniem do zwalczenia nadopiekuńczości matki. Dziecko musi nauczyć się mówić "nie", kiedy to konieczne i zasadzić z pewnych oczekiwań, które są dla niego zbyt wymagające.
Mama mnie nie rozszybuje
To wygląda bardzo ciężkie. Ja chcę jej powiedzieć, ale ona nie chce słuchać. Moja click here mama jest trochę zamknięta w swoim miejscu i trudno jej zrozumieć.
Często czuję się zapomniany, bo ona nie jest w stanie zauważyć mojego perspektywy.
Gdy miłość staje się uciskiem
Miłość często jest kojarzona z uczuciem ciepła, bezpieczeństwa i radości. Stanowi jednakże moment, w którym ta piękna emocja może przekształcić się w uciążliwe wiązanie. Mogą to sytuacje, gdzie partner wymaga nadmiernej uzależnienia, kontroluje życie drugiej osoby lub unika swobody. Wówczas uczucie, które miało być źródłem szczęścia, może stać się obciążeniem.
Zauważmy na sygnały, że miłość jest zdrowa i wzmacniająca, a nie ograniczająca. Kluczem do szczęśliwego związku jest szacunek.
Przemoc emocjonalna w rodzinie: Historia mojej mamy
Mój wczesność zawsze był ograniczony w niesamowite przejawienia emocjonalnej przemocy. Moja mama, zdeterminowana kobieta, dopadła naszą wstrętnie fałszywą formą. Jej słowa były rzęskie, jak noże. Każdy mój błąd był określony jako oszczerstwo.
Niektóre dni były bardzo burzliwe.
Moja mama poczuła silny atak rozczarowania i rozpaliła swoje emocje na mnie. Pamiętam, jak czuliśmy strach. Jej teksty były napaśne, a jej mimika było zdrażniające.
Jak radzić sobie z nadopiekuńczymi rodzicami?
Nadgorliwi rodzice mogą spowodować niepokój, jeśli chceszprzyswoić niezależność. Jednak ważne jest, aby pamiętać, że ich postawa zwykle są dobre.
Oto kilka wspomnień:
* Podejmij temat rozmawiania. Wyraź swoje uczucia w gładkim i pewnym tonie.
* Określ swoje granice . Daj im do zrozumienia, co jest dla Ciebie akceptowalne, a czego nie.
* {Zainteresuj ich innymi aspektami twojego życia.Znajdź dla nich nowe zainteresowania..
* Daj im czas. Zmienić sposobu myślenia zajmuje czas.